Fyrsta reynsla mín af óheiðarleika

var þegar nýr fótbolti sem mamma og pabbi höfðu gefið mér týndist, fótboltar í þá daga lágu ekki á lausu hjá flestum okkar - það var sumar og við höfðum verið að spila fótbolta á litlum velli sem var við Bakkavör hér á Nesinu - eins og við svo mörg þá drifum okkur heim í hádeginu eða í kaffi á milli leikja en man að þetta var seinnipart dags og því farið að skyggja - á leið heim uppgötvaði ég að ég hafð gleymt boltanum mínum snéri við og leitaði langt fram á kvöld, þarna voru þúfur og annað illgresi þannig að boltinn gat verið næstum hvar sem var en mér fannst það samt skrítið að hafa ekki fundið hann - það skeði svo nokkrum dögum síðar þegar fyrrverandi fótboltafélagi mætti með næstum nýjan bolta á völlinn sér sérstaklega merktum - um leið þekkti ég boltann minn en í sakleysi mínu gat ég ekki sannað eignarhald mitt óvanur slíkri umsýslu bæði þá og nú, boltalaus kom ég heim og sagði boltann týndann, oft hugsað til þessa lítilmennis.

 

Athugasemdir

[S. Lúther Gestsson, 20.11.2009 kl. 22:35]

Já Jón minn ekki gott að heyra.

passaðu þig samt á að gleyma ekki gólfkúlunum um allar jarðir þegar þú ferð að slá aftur næsta vor.

[Jón Snæbjörnsson, 21.11.2009 kl. 04:06]

ég mun passa þær eins og sjáöldur augna minna